لاست؛ تلویزیون استراتژیکی که با آن به جان جهان افتاده‌اند

سریال لاست رو  به احتمال زیاد اکثر شما یا از ماهواره ویا به صورت DVD دیدید(اگه هم ندیدید پیشنهاد میکنم حتما ببینید)

اشاره: متن زیر مشروح سخنرانی دكتر حسن عباسی درباره نقد و بررسی سریال لاست (Lost) است كه سال گذشته در دانشگاه سوره انجام شده است.

گمشدگان یا لاست (Lost) مجموعه‌ای تلویزیونی است که پخش آن از ۲۲ سپتامبر ۲۰۰۴ از شبکه ABC آمریکا و تعداد زیادی از شبکه‌های خارجی آغاز شد.

این مجموعه تلویزیونی داستان 47 نفر از بازماندگان یك هواپیما را نشان می‌دهد كه از سیدنی استرالیا به مقصد لس آنجلس در حال حركت بوده كه بر فراز جزیره‌ای ناشناس در اقیانوس آرام سقوط می‌كند.

افراد مختلف این مجموعه هر كدام به عنوان نماینده یك تمدن به شمار می‌روند كه مخاطب بعد از دیدن این مجموعه تحت تأثیر القائات فراوانی درباره تمدن‌های مختلف قرار می‌گیرد.

مشروح سخنرانی را در زیر می‌خوانیم:

... اینها با تلویزیون استراتژیك امروزبه جان جهان افتادند. از سینمای استراتژیك عبور كردند. ناتوی فرهنگی امروز در تلویزیون استراتژیك است. امروز در ایران جوانان صرفاً به پای فیلم سینمایی نمی‌نشینند، سریال‌های بالای 40،‌50 قسمت می‌بینند. دانشجوی ما می‌آید می‌گوید سه شب غذا نخوردم، 86 قسمت سریال لاست (Lost) دیدم، زحمت بكش اینها را ببین بگو این استنباط من درست است و شما هم این را می‌بینید؟ سریال‌های 24، فرنس و لاست، دوره‌ای كه اینها شروع كردند، با فیلم سینمایی صرف نیست. من فقط ابعاد یكی از این سریال‌ها را اجمالی معرفی می‌كنم، خیلی از شما دیدید. منتهی ملاحظات استراتژیك پشت صحنه فیلم را می‌گویم.

سریال لاست كه هم، گمشده معنا می‌دهد و هم گمشده‌ها، داستان یك هواپیمایی است كه از سیدنی استرالیا راه می‌افتد برود لس آنجلس بین راه گم می‌شود و سقوط می‌كند، در یك جزیره‌ای می‌افتد پایین مجمع‌الجزایر اندونزی، گوشه‌های اقیانوس آرام. 47 نفر زنده می ماند؛ اولاً آنجایی كه سقوط می‌كنند در جزایر هاوایی است كه عین بهشت است، یعنی تمام این فیلم كارت پستال است. القای اینكه بهشتی كه مدنظر بود، همین است. در این فیلم برای شما یك بهشت ترسیم می شود. بروید در اینترنت ببینید فقط به زبان فارسی درباره این فیلم چه خبر است! اگر افلاطون بود می‌خواست امروز "جمهورش" را بنویسد فیلم لاست را می‌ساخت. اگر سر توماس مور می‌خواست كتاب "اتوپیا" را بنویسد، لاست را می‌ساخت. اگر بیكن بود می‌خواست "آتلانتیس نو" را بنویسد، لاست را می‌ساخت.

جزیره جهانی جزیره‌ای است كه اینها در آن گمشده‌اند. 47 نفر باقی ماندند، كه اینها افراد و عناصری هستند از مكان‌های مختلف جمع شدند. این 47 نفر را به تمدن‌های مختلف در كره زمین تقسیم كرده‌اند.

قرآن حیات طیبه را به ما وعده داده است: «فلنحیینّه حیاة طیّبة». حیات طیبه یعنى چه؟ زندگى پاكیزه یعنى چه؟ یعنى زندگى‌اى كه در آن، هم روح انسان، هم جسم انسان، هم دنیاى انسان، هم آخرت انسان تأمین است؛ زندگى فردى در آن تأمین است، آرامش روحى در آن هست، سكینه و اطمینان در آن هست، آسایش جسمانى در آن وجود دارد؛ فوائد اجتماعى، سعادت اجتماعى، عزت اجتماعى، استقلال و آزادى عمومى هم در آن تأمین است. قرآن اینها را به ما وعده داده است.

وقتى قرآن میگوید: «فلنحیینّه حیاة طیّبة»، یعنى همه‌ى اینها؛ یعنى آن زندگى‌اى كه در آن عزت هست، امنیت هست، رفاه هست، استقلال هست، علم هست، پیشرفت هست، اخلاق هست، حلم هست، گذشت هست. ما با اینها فاصله داریم؛ باید به اینها برسیم.

 انس با قرآن، آشنائى با قرآن، ما را نزدیك میكند. این جلسات قرآنى، این دوره‌هاى قرآنى، این مسابقات قرآنى، اینى كه ما به تربیت قرّاء و حفّاظ دل بستیم، به خاطر این است؛ اینها همه‌اش مقدمه است؛ ولى مقدمات لازمى است.

 من باز هم به جوانان عزیزمان توصیه میكنم كه با قرآن انس بگیرید، با قرآن مجالست كنید. «و ما جالس  هذا القران أحد الّا قام عنه بزیادة او نقصان، زیادة فى هدى او نقصان من عمى»؛ هر بارى كه شما با قرآن نشست و برخاست كنید، یك پرده از پرده‌هاى جهالت شما برداشته میشود؛ یك چشمه از چشمه‌هاى نورانیت در دل شما گشایش پیدا میكند و جارى میشود. انس با قرآن، مجالست با قرآن، تفهم قرآن، تدبر در قرآن، اینها لازم است.

اسماعيل، گرفتار خشم ساره شد و در سرزمين خشك و تنها با مادرش تنها ماند و در هنگامه تنهايي و تشنگي، در هنگامه اي كه مادرش در كوه ها فرياد مي زد: «هل بالوادي من انيس»، چشمه زمزم از زير پايش جوشيد و كاروان ها تنهاييشان را گرفتند و عاقبت با ابراهيم بناي كعبه را نهادند.

اسماعيل، آيه حق، در سرزمين خشك و تنها رشد كرد و زياد شد و بركت يافت.

اما اسحاق در كنار مادر در همان سرزمين ماند و رشد كرد. و يعقوب را آورد و يعقوب فرزندان بسيار . و در اين ميانه يوسف را ازهمه بيشتر دوست مي داشت.

برادران بر يوسف حسد بردند و به كشتن او همت گماشتند. اما عاقبت او را در چاهي گذاشتند.

چاه بر سر راه كاروان بود و كاروانيان به جاي آب، يوسف را به دست آوردند. و به قيمت ناچيزي او را خريدند. و به مصر آوردند.